مُهر بر لب زده

مشهور میان فقها این است که پوشیدن لباس مشکى ونماز خواندن با آن مکروه است (یعنى حرام نیست) ومجموعه اى از فقها بر این نظرند که پوشیدن لباس مشکى براى حضرت سیدالشهدا علیه السلام مستحب مى باشد. یعنى هرچند این کار مکروه است، براى سیدالشهدا علیه السلام مستحب مى شود. البته در مقابل علماى دیگرى هم وجود دارند که این دیدگاه را قبول ندارند.
یکى از علما کتابى در فقه دارد که در حدود صدسال پیش چاپ سنگى شده است وبنده نیز یک نسخه از آن را دارم. ایشان نیز مانند برخى از فقهاى دیگر قبول ندارند پوشیدن لباس مشکى براى سیدالشهدا علیه السلام مستحب است. به هر حال این یک نظریه فقهى است وطرفین در این مسئله مبناى ویژه خود را دارند.
این عالم معتقد بود پوشیدن لباس مشکى در هر حال مکروه است وحتى اگر براى سیدالشهدا علیه السلام پوشیده شود کراهت آن باقى مى ماند. اما ایشان در توضیح دیدگاه خود مثالى مى زند که نامناسب است وبنده وقتى به تمثیل ایشان رسیدم بسیار شگفت زده شدم.
بنده از این کتاب ودیدگاه هاى این عالم در آثار خود نقل کرده ام وهمیشه این سؤال وابهام در ذهنم وجود داشت که چرا هیچ یک از فقها به کتاب هاى ایشان استشهاد نکرده اند واو را نمى شناسند. میان بنده وایشان حدود شش یا هفت طبقه از فقها وجود دارند وهمگى کتاب هایى در فقه پرداخته اند ولى هیچ یک به کتاب وآراى ایشان ارجاع نداده اند. روزى نزد یکى از مراجع بزرگ قم ـ که در یک دوره مرجعیت عام پیدا کردند ـ رفته بودم ومطلبى نقل کردم که ایشان منبع آن را پرسیدند. گفتم: فلان کتاب. آن مرجع تقلید نود ساله حتى نام آن کتاب را هم که به چاپ رسیده بود نشنیده ونشانى از آن ندیده بود!
بعدها که مسئله پوشیدن لباس مشکى وآن تمثیل نامناسب را در کتاب دیدم به راز گمنامى فوق العاده ایشان پى بردم ودانستم علت مجهولیت بى اندازه ایشان آن تمثیل نامناسب است.
آن عالم سوء نیت نداشته وبه اصطلاح این کارشان قُبح فعلى داشته ونه فاعلى، ولى با این حال خداى متعال همین اندازه مقابله با دستگاه سیدالشهدا علیه السلام را نیز برنمى تابد.
به نظرم آمد تمام مشکل این کتاب فقط براى همین چند کلمه است که باعث شده است چنین کتاب مهمى در قلب حوزه علمیه وحتى در میان مراجع تقلید هم ناشناخته بماند ودر غبار گمنامى از یادها فراموش شود. از آن جا که ترسیدم نکبت این کتاب دامنگیر آثار بنده هم شود هرچه از ایشان نقل کرده بودم پاک کردم وبا خود گفتم: به هرحال علم متوقف بر نقل این موارد نیست.
غرض این که در دستگاه سیدالشهدا علیه السلام حسن نیت کافى نیست وحسن عمل لازم است؛ زیرا یک اشتباه هرچند ناخواسته واز سر قصور باشد اثر وضعى خود را خواهى نخواهى به جا مى نهد وشواهد بسیارى در تأیید این معنا وجود دارد.
قدر محرم وسوگوارى حضرت ابا عبداللّه علیه السلام را بدانیم وبکوشیم جز خدمت به این دستگاه چیزى از ما صادر نشود.





منبع:(درس خارج آیت الله سید صادق شیرازی)