رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
بر همه ی رهروان راه دوست روزهایی کم و بیش سخت گذشته. راه خدا راه یک روز و دو روز نیست. راهیست که باید استوار و ثابت قدم آن را پیمود و از ناملایمات راه نهراسید. چه بسا بزرگی در ابتدای راه به سالکی روی خوش نشان ندهد تا او را در بوته ی آزمایش گذارده، همیت او را بسنجد. حال اگر در خویش چنین همیتی سراغ نداری، قدم اول در راه ایجاد انگیزه ی محکم و پایدار است.
حضرت استاد (حفظه الله) خاطره ای را از ملاقاتی که با علامه طباطبایی (ره) داشتند تعریف می فرمودند (بصورت خلا صه و سر بسته):
علامه (ره) در یکی از روزهای ماه رمضان پس از زیارت اهل قبور و مزار میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، در رویایی صادقه ایشان را در خواب می بینند.
علامه (ره) می فرمایند: آقا دیر است! بفرمایید که چه کار کنیم!
آقا فرمودند: سرت را بده!
غرض اینکه باید از همه چیز در راه خدا گذشت و تمام سختی ها را به جان خرید
