شیخ صدوق از حضرت صادق (ع)روایت کرده که حضرت رسول (ص)فرمود:حضرت عیسی بن مریم (ع)بر قبری گذشت که صاحب آن قبررا عذاب می کردند .پس از یک سال باردیگر حضرت عیسی (ع)از آنجا عبور کرد ،دید عذاب از صاحب آن قبر برداشته شده ؛گفت:ای پروردگار من!من براین قبر سال گذشته گذشتم ،دیدم صاحبش در عذاب بود و امسال که بر او گذشته می بینم عذاب از او برداشته شده؟وحی رسید به عیسی (ع)که یا روح الله،صاحب این قبر فرزند صالحی داشت که چون به سن بلوغ رسید،راهی را اصلاح کرد و یتیمی را پناه و جای داد،و من به خاطراین عمل که فرزندش به جای آورد او را آمرزیدم.
[امالی صدوق،ص603]
مُهر بر لب زده
دردی بود در دل ، ذکری بود بر لب ...
گفتم تابدانم تا بدانی ...