امام باقر (ع)می فرماید :پدرم امام سجاد (ع)مردی را همراه پسرش دید که راه می رفتند ،ولی پسر به شانه پدر تکیه کرده بود.امام سجاد (ع)از رفتار ناشایست پسر،خشمگین شد و به همین خاطربا آن پسر سخن نگفت تا از دنیا رفت.
(بحارالانوار /ج74/ص64)
مُهر بر لب زده
دردی بود در دل ، ذکری بود بر لب ...
گفتم تابدانم تا بدانی ...