مُهر بر لب زده

«پنهان کردن عبادت و هرعمل نیکی که مؤمن انجام دهد، به جز مواردی که ظاهر کردن آنها مباح است یا امر به اظهار قولی و عملی آنها شده است، مطلوب خداوند و مورد ترغیب اوست. زیرا این که نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضی از رذائل اخلاقی اش: عجب، ریا، تکبر، حب مقام و مانند آنها، حفظ می کند و عمل او را از اختلاط با هدف های نادرست، خالص می کند و او را به اعمالی که سزاوار است مخفیانه انجام شوند، هدایت می کند.»