گردهمایى بسیار مهمى در پاکستان بود. من هم با دعوت در آن جلسه شرکت کرده بودم. هرچند بعضى ها تعریف هایى درباره شیعه داشتند، ولى اکثراً علما و دانشمندان اهل سنّت بودند و بر علیه شیعه صحبت مى شد.
نوبت به من رسید، فکر کردم چه بگویم. رفتم پشت تریبون و گفتم: نه شیعه و نه سنّى! همه خوشحال شده و برایم کف زدند. بعد گفتم: براى شیعه سه دلیل از قرآن دارم، اگر شما هم دارید ارائه دهید:
اوّل: قرآن مى فرماید: السّابقون السّابقون اولئک المقرّبون . حضرت على و امام حسن و امام حسین علیهم السلام از سابقین هستند و ائمه چهارگانه اهل سنت (مالکى، شافعى، حنبلى، حنفى) همه از متأخرین مى باشند.
دوّم: قرآن مى فرماید: و لاتحسبنّ الّذین قُتلوا فى سبیل اللّه اَمواتا و نیز فضل اللّه المجاهدین على القاعدین . تمام پیشوایان شیعه، جهاد کرده و در راه خدا شهید شده اند، ولى ائمّه چهارگانه اهل سنت چطور؟
سوّم: قرآن درباره اهل بیت علیهم السلام مى فرماید: انّما یرید اللّه لیُذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یُطهّرکم تطهیراً . ولى درباره ائمه چهارگانه یک آیه هم نداریم.
دوباره آنان کف زدند.
برگرفته از خاطرات استاد قرائتى
