امیرالمؤمنین (ع) در روایتی فرمودند: « چشمی که گریان نباشد، برکت ندارد. »
از روایات بسیاری استفاده می شود که یکی از علائم قساوت قلب خشکی چشم است و ما باید در رفع قساوت قلب بکوشیم که در دعا داریم که (اللهم انی اعوذبک من عین لاتدمع ....) خدایا پناه می برم به تو از چشمی که نمی گرید و اشک آن جاری نمی شود. البته باید توجه کرد که هر چشمی که خشک است، حتماً از قساوت نیست، بلکه علل دیگر می تواند داشته باشد.
در روایات اهل بیت (ع) علل گوناگونی برای قساوت قلب ذکر شده که به عنوان نمونه به بعضی از آنها اشاره می شود:
1) زیاد سخن گفتن در غیر ذکر خدا
2) زیاد گناه کردن
3) آرزوی زیاد نمودن
4) گوش دادن به لهو
5) شکار نمودن
6) نگاه کردن به بخیل
7) جمع نمودن مال
8) هنگام دفن خویشان، خاک روی آنان ریختن
9) عبادت را ترک نمودن
10) همنشینی با افراد گمراه در دین و ستمگران
11) همنشینی با افراد فرو مایه و پست
12) خنده زیاد
در مورد جلا دادن قلب و رفع قساوت آن، راههایی از طرف ائمه اطهار (ع) به ما رسیده است. از جمله عبارتند از:
1) به یاد مرگ بودن
2) پند و اندرز
3) تفکر در آیات الهی و قیامت و احوال خویشتن
4) همنشینی با علماء و بهره بردن از آنان
5) معاشرت با افراد ارجمند و اهل فضل
6) گفتگوی علمی
7) اطعام تهیدستان
8) دست بر سر یتیمان کشیدن و مهربانی با آنان
9) ذکر خدا گفتن و ذکر فضایل و مناقب و مصائب اهل بیت (ع)
10) قرائت قرآن
11) استغفار
از روایات بسیاری استفاده می شود که یکی از علائم قساوت قلب خشکی چشم است و ما باید در رفع قساوت قلب بکوشیم که در دعا داریم که (اللهم انی اعوذبک من عین لاتدمع ....) خدایا پناه می برم به تو از چشمی که نمی گرید و اشک آن جاری نمی شود. البته باید توجه کرد که هر چشمی که خشک است، حتماً از قساوت نیست، بلکه علل دیگر می تواند داشته باشد.
در روایات اهل بیت (ع) علل گوناگونی برای قساوت قلب ذکر شده که به عنوان نمونه به بعضی از آنها اشاره می شود:
1) زیاد سخن گفتن در غیر ذکر خدا
2) زیاد گناه کردن
3) آرزوی زیاد نمودن
4) گوش دادن به لهو
5) شکار نمودن
6) نگاه کردن به بخیل
7) جمع نمودن مال
8) هنگام دفن خویشان، خاک روی آنان ریختن
9) عبادت را ترک نمودن
10) همنشینی با افراد گمراه در دین و ستمگران
11) همنشینی با افراد فرو مایه و پست
12) خنده زیاد
در مورد جلا دادن قلب و رفع قساوت آن، راههایی از طرف ائمه اطهار (ع) به ما رسیده است. از جمله عبارتند از:
1) به یاد مرگ بودن
2) پند و اندرز
3) تفکر در آیات الهی و قیامت و احوال خویشتن
4) همنشینی با علماء و بهره بردن از آنان
5) معاشرت با افراد ارجمند و اهل فضل
6) گفتگوی علمی
7) اطعام تهیدستان
8) دست بر سر یتیمان کشیدن و مهربانی با آنان
9) ذکر خدا گفتن و ذکر فضایل و مناقب و مصائب اهل بیت (ع)
10) قرائت قرآن
11) استغفار
