مُهر بر لب زده

مرتبه ى اول در اعتقاد به امامت ائمه ( علیهم السلام ) التزام قلبى به وصایت و خلافت ائمه اطهار ( علیهم السلام ) و سفارش ‍ رسول خدا( صلى الله علیه و آله و سلم ) به آن ها به نام هایشان و نام پدران بزرگوارشان ، و مرجعیت ایشان است ؛ و مرحله ى بعد التزام عملى به متابعت از آنان است ، نه این که نماز بخوانیم و آن ها و امامت آنان را قبول نداشته باشیم ، بلکه باید بدانیم که نماز را به ترتیب دستور آن ها انجام دهیم .
این التزام قلبى بر اصل نماز مقدم است ، زیرا فاسق تارک الصلاة (نه کافر) اگر در راه ائمه ( علیهم السلام ) باشد در راه نجات است . برعکس کسى که به آن ها اعتقاد نداشته باشد و از امامت انحراف داشته باشد، هلاک است ، اگر چه نماز بخواند، چون اعتقادش ‍ خراب است . واى بر کسانى که مدعى قرب به خدا هستند اما ولى او را نمى شناسند!
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
مقامات برخی صحابه رسول خدا
ابوذر مقامش عالى است و معلوم نیست از مقام سلمان کمتر باشد . و درباره ى مقداد هم در روایت آمده است :
فان قلبه کان مثل زبر الحدید.
قلب مقداد مانند پاره هاى آهن بود.
و در رابطه با سلمان نیز نقل شده است که در جریان غصب خلافت فرمود:
کردید و نکردید، حق على را بردید.
رضوان الله علیهم ( سلام الله علیهم ) خوشا به سعادتشان !البته در میان علما هم افرادى به مقام آن ها بوده اند، و این را نمى شود انکار کرد. الحق علما مقاماتى داشته اند که حکایت از انبیا و اوصیا ( علیهم السلام ) مى کرده است