چون شب شد نزد پدر برگشتم و متوجه شدم از نیامدن من پریشان شده است. گفتم: پدرجان من در راه به کلیسایی برخورد کردم و از اعمال دینی آنها خوشم آمد و تا غروب پیش آنان ماندم. پدرم گفت در دین آنها چیزی نیست و دین تو و پدرانت بهتر از دین آنهاست. گفتم: به خدا سوگند دین آنها بهتر از دین ماست. پدرم نگران شد و پاهای مرا بست و مرا در خانه زندانی کرد.
من به مسیحیان پیغام دادم که هرگاه کاروانی از شام بدینجا آمد مرا مطلع سازید. روزی مرا خبر دادند که کاروانی از بازرگانان مسیحی به اینجا آمده اند. من به هر نحوی که بود بند از پای خود باز کرده، خود را به ایشان رساندم و با آنها به شام رفتم. در آنجا به جستجو پرداخته، پرسیدم: داناترین مردم در دین مسیحیت کیست؟ گفتند کشیش بزرگ کلیسا. من نزد وی رفته گفتم من به دین شما متمایل شده و رغبتی بدان پیدا کرده ام و مایل هستم نزد تو بمانم و خدمت تو را بکنم و از تو درس دین بیاموزم و با تو نماز بگزارم. کشیش پذیرفت و من به کلیسا وارد شده نزد او ماندم، ولی پس از چندی متوجه شدم که او مرد ریاکاری است، مردم را به دادن صدقه و خیرات وادار میکرد ولی چون پولهای صدقه را نزد او می آوردند، آنها را برای خودش برمیداشت و دیناری به فقرا نمیداد و آنقدر جمع آوری کرد که مجموع پول و طلای او به هفت خُم سربسته رسید.
من از رفتار او خیلی بدم آمد. پس از مرگش مسیحیان جمع شدند تا او را دفن کنند و من ماجرا را به آنها گفتم و خُمهای پول و طلایش را بدانها نشان دادم. مسیحیان بدن او را به دار کشیدند و سنگسار کردند. سپس مرد روحانی دیگری را آورده و به جایش در کلیسا گذاردند. من به خدمت او اقدام کردم و او مردی پارسا بود و کسی را از او پرهیزگارتر ندیده بودم، شب و روزش به عبادت میگذشت. من بدو بسیار علاقه مند شدم تا اینکه مرگ او نیز فرا رسید، بدو گفتم: مرا به که وامیگذاری تا در خدمت او باشم؟ او مرا به سوی مردی در موصل فرستاد و من نزد او رفتم. طولی نکشید که مرگ او نیز فرارسید و او نیز پیش از مرگش مرا به مردی در نصیبین(شهری در عراق در سر راه موصل به شام) راهنمایی کرد و چون مرد، من نزد آن مرد رفتم. چیزی نگذشت که مرگ او نیز فرارسید و پیش از مرگش مرا به مردی در عموریه(شهری در ترکیه که گویند همان بورسای کنونی است) راهنمایی کرد و پس از مرگش، من نزد او رفتم و در نتیجه کسب و کاری که داشتم چند رأس گاو و گوسفند کسب کرده بودم تا اینکه زمان مرگ او نیز نزدیک شد، پس به او گفتم: با این سرگذشتی که از من میدانی اکنون تو به من چه دستور میدهی و به که سفارشم میکنی؟ گفت: ای فرزند، به خدا من کسی را سراغ ندارم که تو را به سوی او روانه کنم، ولی همین اندازه به تو بگویم که زمان بعثت آن پیغمبری که به دین ابراهیم مبعوث خواهد شد، نزدیک شده است، آن پیامبر که میان عرب ظهور کند، و به سرزمینی مهاجرت کند که اطرافش را زمینهایی که پر از سنگهای سیاه است فراگرفته و آن سرزمین نخلهای خرمای بسیاری دارد. آن پیغمبر دارای علایم و نشانه هایی است: هدیه را میپذیرد، از صدقه نمیخورد، میان دو کتفش مهر نبوت است. اگر میتوانی بدان سرزمین بروی، زود برو.
کشیش عموریه نیز از دنیا رفت،ادامه مطلب...
