اَسعَدُ النّاسِ مَن عَرَفَ فَضلَنا، وَ تَقَرَّبَ اِلَی اللّهِ بِنا، وَ اَخلَصَ حُبَّنَا وَ عَمِلَ بِما اِلَیهِ نَدبَنا، وَانتَهی عَمّا عَنه نَهیَنا، فَذاکَ مِنّا وَ هُوَ فی دارِ المُقامَةِ مَعنا»
(غررالحکم، ج 1، ص 206 / 471)
خوشبخت ترین مردم کسی است که برتری و فضیلت ما را بشناسد و بوسیله ما در پیشگاه الهی تقرّب جوید، دوستی خالصانه برای ما خاندان داشته باشد و به آنچه او را دستور دادیم عمل کند و از آنچه نهی کردیم دوری نماید، چنین کسی از ماست و در سرای جاوید با ما خواهد بود.
