مُهر بر لب زده

ابو عبیده حذّاء گفت: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود:

هنگامى که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مکّه را فتح کرد، بر کوه صفا رفت و [با صداى بلند] فرمود: اى فرزندان هاشم، اى فرزندان عبد المطّلب، همانا من رسول خدا به سوى شما هستم و نسبت به شما دلسوز و مهربانم.
نگویید محمّد از ماست، [زیرا] به خدا سوگند، دوستان من، از بین شما و غیر شما، تنها پرهیزکارانند.

آگاه باشید، من شما را در روز قیامت نخواهم شناخت، زیرا در حالى به نزد من مىآیید که [محبّت و تعلّقات] دنیا را به دوش مىکشید، و [بر خلاف شما] عدهاى از مردم مىآیند که [توشه] آخرت را با خود حمل مىکنند.

آگاه باشید، من بین خودم و شما، و بین خدا و شما، عذر و بهانهاى باقى نگذاشتم. همانا من مسئول عمل خودم هستم و شما نیز در گرو عمل خودتان هستید.

صفات الشیعة / ترجمه توحیدى، ص: 29